νάκαρο

(I)

και νιάκαρο, το, και νιάκαρη, η και νιακαράς, ο

κρουστό ή πνευστό μουσικό όργανο, το τύμπανο ή η σάλπιγγα, το ανάκαρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παλαιότατο ιταλ. naccaro με επίδραση τού βεν. gnacara (< αραβ. nakkare, πρβλ. και τουρκ. nakkare), πρβλ. ανακαράς].

————————

(II)

και νιάκαρο, το

1. σωματική δύναμη

2. ψυχική αντοχή, ψυχική διάθεση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανάκαρο (με σίγηση τού αρκτικού α-), βλ. λ. ανάκαρο (Ι)].